查看文章

Wat is de mens? Dat is één van de door Immanuel Kant geformuleerde hoofdvragen van de filosofie. Het is de vraag die centraal staat in de wijsgerige antropologie. Wijsgerige antropologie is ‘de leer van de mens’, vermeldt het lemma ‘antropologie’van het lexicon van de ethiek (Becker ea, 2007). Dat oud TGE-hoofdredacteur Wim Dekkers ervoor koos ‘de mens’ centraal te stellen bij het symposium dat in juni 2013 plaatsvond ter gelegenheid van zijn afscheid van het Nijmeegse Radboudumc, was geen grote verrassing. Wie Wim Dekkers’ werk kent–zo merkt ook Hub Zwart in zijn bijdrage aan dit nummer op–weet dat ‘de mens’ er de rode draad van vormt. De vierde stelling bij zijn proefschrift uit 1985 lijkt Dekkers’ medisch-filosofische drijfveer voor de bijna drie decennia die volgden kernachtig samen te vatten:“Voor zover de antropologische beweging uitgaat van een uitdrukkelijke bezinning op het mensbeeld dat aan wetenschapsbeoefening en patiëntenbehandeling ten grondslag ligt, vormt een analyse van haar wijsgerige vooronderstellingen een fundament bij uitstek voor het grondslagenonderzoek in de geneeskunde”(Dekkers, 1985). Dit themanummer presenteert de voordrachten die zijn gehouden op het genoemde symposium en biedt zodoende genoeg stof tot nadenken over de mens in de hedendaagse geneeskunde. In de openingsbijdrage analyseert Hub Zwart recente wetenschappelijke ontwikkelingen rond het humane genoom en de voortplantingsgeneeskunde aan de hand van de speelfilm Blueprint. Het lijkt alsof de ontrafeling van het menselijke genoom leidt tot ongekende mogelijkheden om ons DNA te reproduceren …