查看文章

Węgiel kamienny od dziesięcioleci postrzegany był jako polskie dobro narodowe. Na jego wydobyciu i eksporcie oparto gospodarkę. Bogate zasoby tego surowca zapewniały niezależność, bezpieczeństwo i gwarancję suwerenności energetycznej w trudnym geopolitycznie regionie1. Górnictwo węgla kamiennego nadal ma duże znaczenie (choć już w mniejszym stopniu) dla polskiej gospodarki, jego udział w PKB wynosi nieco poniżej 1 proc. Z węgla kamiennego w Polsce produkuje się 53 proc. energii elektrycznej2, a węgiel koksujący, którego największym producentem w Europie jest JSW SA, został wpisany na listę surowców strategicznych (tzw. surowców krytycznych–kluczowych dla rozwoju gospodarczego i technologicznego) Unii Europejskiej.

Obecna struktura branży wydobywczej jest konsekwencją głębokich zmian jej działalności prowadzonych od 1990 r. Warto odnotować, że w 1989 r. w Polsce funkcjonowało 70 kopalń, ich produkcja wynosiła 174, 4 mln ton węgla, a zatrudnienie kształtowało się na poziomie 415, 9 tys. osób. Obecnie w 20 kopalniach węgla kamiennego zatrudnionych jest ok. 80 tys. osób, a wydobycie węgla kamiennego z roku na rok systematycznie spada. W 2020 r. wyniosło 54, 4 mln ton i zmniejszyło się