Korku, insanın psikolojik ve fizyolojik tepkilerini ortaya çıkaran en temel duygusal deneyimlerinden biridir. Korkunun insanlık tarihinin her döneminde bir eğitim aracı olarak veya bireyleri yıldırma, pasif kılma stratejisi olarak kullanıldığı görülebilir. Ancak günümüzde korku bireyin tüm hayatını şekillendirme etkisi olan bir faktör olarak karşımıza çıkmaktadır (Özpolat, Sevim, 2017: 1). Bireylerin gündelik yaşantılarını ve duygusal deneyimlerini etkilemesi nedeni ile korku genellikle psikoloji ve sosyoloji alanlarında incelenen bir araştırma konusu olmuştur. Ancak örgütsel yapının, işgörenlerinmotivasyon düzeylerini ve örgüt içinde sergiledikleri davranışları doğrudan etkileyen bir etmen olarak kabul edildiği ve örgütlerin korku temelli bir yönetim anlayışına sahip olmasının çalışanları doğrudan etkilediği düşünüldüğünde korku kültürü kavramının örgütsel bazda incelenmesinin önem arz ettiği görülmektedir.

Korku kültürü örgütlerde yönetim uygulamalarında kendini göstermektedir (Eren, 2005: 6). Korku temelli otokratik ve geleneksel bir yönetim tarzı, örgütte çalışanlar üzerinde baskı, endişe, kaygı ve korku gibi etkiler bırakabilir. Bu yönden bakıldığında örgütlerde korku kültürünün incelenmesi durumundakonunun çalışanlar açısından ve yönetenleraçısından olmak üzere iki farklı açıdan ele alınması gerekir. Bu sebeple çalışmada, örgütlerde korku kültürü yönetenler açısından ve çalışanlar açısından olmak üzere iki alt başlık altında incelenecektir.