İnsan beslenmesinde temel gıda maddelerinden biri olan buğday dünyada stratejik ürünlerin başında gelmektedir. Nüfusun giderek artış eğilimi göstermesi diğer ülkelerde olduğu gibi ülkemizi de sürdürülebilirlik çerçevesinde gıda güvenliği ve güvencesi-nin sağlanmasına yönelik üretim politikaları geliştirmeye yönlendirmektedir. Türkiye’de buğday, beslenmedeki ve stratejik öneminin yanı sıra kırsal alanda yaşayan halkın en önemli gelir kaynaklarından biridir. Bu nedenle; ülkemizde gıda güvenliği ve güvencesinin sağlanması, üretici gelir düzeyinin yükseltilmesi amacıyla yeni çeşit ve teknoloji geliştirmeye yönelik araştırmalar önem kazanmıştır.

Islah araştırmaları 1926 yılında başlatılmış ve günümüze kadar 139 ekmeklik, 51 adet makarnalık buğday çeşidi tescil edilmiştir. Çeşitler içerisinde üretimde yer alanlar üretici ve ülke ekonomisine büyük katkı sağlamıştır. Ancak geliştirilen çeşit ve teknolojilerin yaygınlığı ve etkilerinin ölçülmesi konusunda yapılan araştırmalar oldukça yetersizdir. Çalışmada, Ankara ilinde buğday çeşitlerinin yaygınlık oranı, derecesi ve karlılığının belirlenmesi temel amacı oluşturmuştur. Bu amaçla; buğday tarımının yoğun olduğu yerleşim yerleri ekmeklik, makarnalık buğday kuru-sulu olmak üzere 2 sistem dikkate alınarak gayeli örnekleme metoduyla ilçeler ve köyler belirlenmiştir. Neyman yöntemine göre ise anket sayısı hesaplanmıştır. Birincil verilerin elde edilmesinde 2007, 2010 ve 2011 yıllarında hasat sonrası çiftçilerle yüz yüze görüşmek suretiyle anket yöntemi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda yıllar itibariyle çeşitlerin yaygınlığında ve ekilen çeşit sayısında farklılıklar gözlenmiş ve yeni çeşitlerin yaygınlık oranının arttığı, Bezostaja-1 çeşidinin azaldığı görülmüştür. Özellikle kuru alanlarda yeni geliştirilen çeşitlerin üretici gelirine Bezostaja-1 çeşidine oranla daha fazla katkı sağladığı belirlenmiştir.