Amaç: Diyabetik ve non-diyabetik kişilerde anksiyete ve depresyon prevalansının sosyo-demografik ve klinik risk faktörleri ile ilişkili olarak belirlenmesi Yöntem: Bu kesitsel ankete dayalı çalışmaya toplam 217 tip 2 diabet hastası (ortalama±SS yaş: 53, 7±8.1 yıl,% 56, 7’si kadın) ve non-diyabetik 100 sağlıklı kontrol (ortalama±SS yaş: 36, 9±10, 6 yıl,% 67, 0’si kadın) dahil edildi. Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HADS) için anksiyete (HADS-A) ve depresyon (HADS-D) alt ölçek skorları sosyo-demografik ve diyabete ilişkin özellikler bağlamında diyabetik ve non-diyabetik hastalarda, değerlendirildi. Bulgular: Sınırda veya anormal anksiyete ve depresyon prevalansları açısından diyabetik (sırasıyla% 42, 4 ve% 35, 5) ve non-diyabetik (sırasıyla% 49, 0 ve% 39, 0) gruplar arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı. Diyabetik grupta, kadın cinsiyeti (sırasıyla, p< 0,001 ve p= 0,009) ve düşük gelir düzeyi (sırasıyla, p= 0,035 ve p= 0,025) daha yüksek HADS-A ve HADS-D skorları ile ilişkili bulundu. Kontrol grubunda HADS-A ve HADS-D skorları gençlerde daha yüksekti (< 45 yaş, her biri için p= 0,008). Diyabetik hastalarda≥ 1 diyabetik komplikasyon varlığında anlamlı şekilde daha yüksek bulunan HADS-A skorları (p= 0,009) dışında, HADS skorlarında hastalık özelliklerine göre anlamlı bir farklılık saptanmadı. Sonuç: Sonuç olarak, bulgularımız diyabet hastalarında diyabete ilişkin faktörlerden ziyade sosyo-demografik faktörlerin anksiyete ve depresyon üzerine etkin değişkenler olduğunu ve bu bağlamda diyabet hastaları ve kontrol olguları arasında depresyon ve anksiyete düzeyleri açısından bir farklılık olmadığını göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Anksiyete, Depresyon, Diyabetik Komplikasyonlar, Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği, Sosyo-Demografik, Tip 2 Diabetes Mellitus