Przełom pierwszej i drugiej dekady XXI w. to czas znaczących zmian w planowaniu strategicznym na poziomie kraju 1. Dotychczasowy system planowania zdawał się nie dawać oczekiwanego rezultatu, stąd zaproponowano nowy. Podstawowe elementy (ujęte w formie dokumentów strategicznych) tego systemu to2:• długookresowa strategia rozwoju kraju (DSRK) określająca główne trendy, wyzwania oraz koncepcję rozwoju kraju w perspektywie długookresowej,• średniookresowa strategia rozwoju kraju (Strategia Rozwoju Kraju 2020)–najważniejszy dokument w perspektywie średniookresowej, określający cele strategiczne rozwoju kraju do 2020 roku oraz• 9 zintegrowanych strategii, służących realizacji założonych celów rozwojowych. Bardzo istotnym wymiarem tego systemu jest przestrzeń. Znajduje ona miejsce bezpośrednio w Krajowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2010-2020: Regiony, Miasta, Obszary wiejskie 3 (jedna z 9 strategii zintegrowanych) oraz w Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030, dotyczącej ładu przestrzennego w Polsce4. Zmiany w planach strategicznych na poziomie centralnym spowodowały także modyfikacje w dokumentach o charakterze strategicznym na poziomie województw. Sama problematyka nowego modelu planowania z uwzględnieniem województw jest dosyć szeroko omawiana w literaturze przedmiotu 5. Wydaje się jednak, że mało uwagi poświęca się procedurze formułowania strategii regionalnych, co skłoniło autorów do podjęcia tematu.