Bu çalışmada, gençlerin aile ve evlilik kuruma yönelik yaklaşımları toplumsal değişme ekseninde analiz edilecektir. Araştırmanın evrenini 2019-2020 eğitim-öğretim yılında Denizli, Pamukkale Üniversitesinde farklı fakültelerde öğrenim gören öğrenciler oluşturmaktadır. Araştırmada gözlem, anket, literatür taraması teknikleri kullanılmıştır. Örneklem, 245 lisans öğrencisinden oluşmaktadır. Örneklem grubunun cinsiyete göre dağılımda% 57, 5’ü kadın,% 42, 5’i erkek katılımcıdır. Katılımcıların yaş aralığı Türkiye’de gençlerin ortalama olarak üniversiteye başlama alt sınır yaşı dikkate alındığında 17-25’dir. Anket verileri SPSS 22.0 programı ile veri setine dönüştürülmüş, frekans ve ki-kare tabloları oluşturulmuş, değişkenler arasındaki ilişkiler analiz edilmiştir. Katılımcıların çoğunluğu, aile kurumunun öneminin azaldığını, fakat toplumun devamlılığı için ailenin gerekli olduğunu, tercih ettikleri ilişki biçiminin evlilik olduğunu, ideal evlenme yaşının 25-30 yaş arasında olduğunu öne sürmektedir. Evlenme kararında en önemli kriter-cinsiyet ve fakülteye göre farklılık arz etmeksizin-karşılıklı anlaşabilme, sorunları konuşabilme, anlayışlı olma ve aşk şeklinde belirtilmiştir. Evliliği oluşturan temel motivasyon, yakın arkadaş edinmek ve çocuk sahibi olmaktır. Evlenme sürecinde ebeveynlerin düşüncelerinin belirleyici olabileceğini, aynı sosyo-kültürel düzeyde olmanın birincil derecede önemli olmadığını, eşin çalışmasının gerektiğini, evlenmeden birlikte yaşamaya olumlu yaklaştıklarını, ev içi sorumluluklarda erkeğin de büyük sorumluluklar üstlenmesi gerektiğini, en fazla iki çocuk sahibi olmak istediklerini, boşanmanın kolay olmasını desteklediklerini ve mutsuz evliliklerin çocuk nedeniyle sürdürülmesine karşı olduklarını belirtmişlerdir.