Społeczeństwo żyje coraz dłużej, a znaczny spadek umieralności w stosunku do lat 60.-70. XX wieku obserwuje się u osób w wieku emerytalnym. Emerytura z tytułu ubezpieczeń społecznych jest niska i może nie być wystarczająca, aby godnie przeżyć starość. Ważną kwestię stanowi możliwość pozyskania dodatkowych środków finansowych, aby zachować dotychczasowy standard. Jednym z takich rozwiązań może być tzw. renta hipoteczna (reverse annuity contracts), czyli dożywotnia renta, którą właściciel mieszkania może otrzymywać w zamian za przeniesienie praw własności na spółkę, gwarantując sobie w akcie notarialnym prawo do mieszkania w nim do śmierci. W sytuacji gdy właścicielami nieruchomości są małżonkowie, istnieje możliwość wypłacania tzw. hipotecznych rent małżeńskich. Celem artykułu jest wyznaczenie wielkości świadczenia w przypadku, gdy renta jest wypłacana do momentu śmierci pierwszego z małżonków (status wspólnego życia) oraz gdy renta jest wypłacana do śmierci drugiego małżonka (status ostatniego przeżywającego), przy bardziej realnym założeniu, że przyszłe czasy trwania życia małżonków są zależnymi zmiennymi losowymi. Porównano wysokość świadczeń w przypadku zależności i niezależności dalszego trwania życia małżonków. Uwzględniono również częstotliwość wypłacania renty. Prawdopodobieństwa trwania życia wyznaczono na podstawie danych GUS z wykorzystaniem modelu Markowa. W obliczeniach zastosowano stopę procentową określoną modelem Svenssona.