Bu çalışmada Siirt ilinde bulunan göçebeler coğrafi bir bakış açısıyla ele alınmıştır. Siirt ilindeki göçebe ailelerin yıl içerisindeki hareketliliği ve bu hareketlilik esnasında kullandıkları göç yollarını inceleme amaçlanmıştır. Yöntem olarak gezi, gözlem ve arazi incelemeleri kullanılmıştır. Çalışma sahasında Duderan, Mamediyan, Garisan, Alikan, Soran, Sturkiyan, Keşkoliyan ve Silokiyan aşiretleri yaşamaktadır. Göçer olarak adlandırılan bu göçebe aşiretler kış aylarını Siirt’te geçirirken; yaz döneminde ise Bitlis, Van, Muş, Şırnak ve Hakkâri’deki yüksek yaylalara çıkmaktadırlar. Dikey yönde gelişen bu hareketlilikte nisan-mayıs dönemi hareketliliğin başladığı ve yaylalara çıkışın gerçekleştiği dönem iken, ekim-kasım dönemi ise kışlak alanlarına doğru dönüşün olduğu aylardır. Göçebeler yaylaya çıkış ve inişlerde üç ana güzergâhı kullanmaktadır. İlki Eruh-Şırnak-Uludere-Beytüşşebap ve Hakkâri’ye doğru uzanan yoldur. İkinci ve daha çok tercih edilen güzergâh ise kuzeye doğru Doğu Anadolu yaylalarına yapılan göçtür. Bu doğrultu Siirt-Bitlis Çayı Vadisi-Rahva Düzlüğü-Tatvan-Ahlat-Adilcevaz-Van-Muş yaylaları boyunca gerçekleşmektedir. Üçüncü göç yolu ise Şirvan-Pervari-Hizan-Bahçesaray-Gürpınar yoludur. Sahada göçebelik modernleşme ve kentlileşme süreci ile birlikte hızla yok olma tehlikesi ile karşı karşıyadır. Sonuç olarak göç boyunca karşılaşılan güçlükler ve bölgede yaşanan terör olayları bu yaşam tarzının sürdürülmesini oldukça güç bir hale getirmektedir. Bu önemli ekonomik ve kültürel yaşamın sürdürülebilmesi için göçebe ailelere gerekli ekonomik ve toplumsal desteğin sağlanması oldukça önemlidir.