Ekoturizm genel anlamda turizm faaliyetinin bir alt türü olup doğal hayatla ve doğal kaynaklarla uyumlu sürdürülebilir bir turizm faaliyetini ifade etmektedir. Ekoturizm gerek uluslararası düzeyde ve gerekse ulusal düzeyde yeni ortaya çıkmış bir faaliyettir. Politika, yönetim ve hukuk metinlerine girişi de aynı şekilde son derece yenidir. Uluslararası düzeyde ekoturizm en geniş katılımı ve yaygın etkisi ile ilk kez, 2002 tarihli Quebec Ekoturizm Zirvesi ile dünya gündemine gelmiş ve alınan kararlar bir Ekoturizm Deklarasyonu ile ilan edilmiştir. Gerek ekoturizm yönetimi ve gerekse ekoturizm hukuku bakımından temel ve önemli hükümlerin yer aldığı söz konusu zirve Deklarasyonu, bir anlamda ekoturizmin temeli ve hatta anayasası olarak nitelendirilebilecek niteliktedir. Ulusal düzeyde ise ekoturizm ilk kez, 9. Beş yıllık kalkınma planında yer almıştır. Ancak, ekoturizmin genel anlamda turizm faaliyetinin bir alt türü olması nedeniyle, niteliğine uyduğu ölçüde, daha önceki kalkınma planlarında da kendine yer bulduğunu belirtmek gerekir. Benzer şekilde hukuksal temeli bakımından da ekoturizm kavramı ilk olarak 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanununun 8. maddesinde yer almış ise de, niteliğine uygun olduğu ölçüde, ilgili sair mevzuatta daha önceden beri yer bulmuştur. Fakat birçok niteliği bakımından mevcut mevzuat ve yönetsel metinler günümüz ihtiyacını karşılamaktan son derece uzaktır.Ülkemizde orman arazileri üzerinde ekoturizm faaliyetinin idari ve hukuksal temelleri ise henüz tam anlamıyla açıklığa kavuşturulmamıştır. Çalışmada bu sahaya ışık tutması amaçlanmaktadır.Bu kapsamda, çalışmanın temel amacı, ekoturizm kavramının idari ve hukuksal temellerini ortaya koymak, hükmü bulunmayan konularda öneriler geliştirmek ve alternatif bir ekoturizm yapısı ortaya koyarak mevcut mevzuatın güncellenmesi amacıyla önerilerde bulunmaktır. Çalışmanın ilk kısmında genel anlamda turizm hukuku ve yönetimi ve bunların gelişimine yer verilmiş; ikinci kısmında ekoturizm kavramı ve kavramın hukuksal ve yönetsel olarak gelişimine yer verilmiştir. Çalışmanın devamında ekoturizm hukukunun temelleri açıklanmış ve son bölümde ise orman arazileri üzerinde ekoturizm faaliyetinin yönetsel ve hukuksal temellerine değinilmiştir. Çalışma, sonuç ve öneriler kısmı ile sonlandırılmıştır.