Przedstawiono wyniki badań materiałów otrzymanych przez wyciskanie na gorąco wyprasek z proszku aluminium oraz mieszanek tego proszku i węglika krzemu, którego udział wynosił 5, 10 lub 20 % masowych. Wypraski z tych materiałów wyciskano współbieżnie na gorąco, ze współczynnikiem wyciskania 4,1 lub 10,2. Wielkość sił oraz charakter przebiegów zmian siły podczas wyciskania zależy od udziału cząstek węglika krzemu w osnowie. Materiały po wyciskaniu poddano wyżarzaniu i wyznaczono ich gęstość, wytrzymałość na rozciąganie, twardość oraz opracowano zależności naprężenie-odkształcenie na podstawie danych z próby ściskania. Twardość materiałów określono w stanie bezpośrednio po obróbce cieplnej oraz po zadanym w temperaturze pokojowej odkształceniu wynoszącym 0,5. Ocenie poddano także mikro- i makrostruktury kompozytów. Wytrzymałość na rozciąganie, zbliżoną do wartości wyznaczonej dla aluminium, mają także kompozyty o udziale cząstek SiC wynoszącym 5 % objętościowych w przypadku ich formowania ze współczynnikiem wyciskania 4,1 oraz do 10 % przy współczynniku wyciskania 10,4. Dla badanych składów chemicznych materiałów wyższe wartości zarówno wytrzymałości na rozciąganie, jak i przewężenia otrzymano dla próbek formowanych z większym współczynnikiem wyciskania, wynoszącym 10,4. Niezależnie od przyjętego współczynnika wyciskania wartości naprężenia rzeczywistego, właściwe dla realizacji danego odkształcenia zwiększały się ze wzrostem zawartości cząstek węglika krzemu do ich udziału w osnowie wynoszącego 10 %, w przypadku kompozytów o zawartości 20 % cząstek węglika krzemu zaobserwowano ich spadek. Zwiększaniu udziału fazy umacniającej w osnowie towarzyszy nieznaczny wzrost twardości materiałów. Twardość w każdym przypadku jest wyższa dla materiałów formowanych z większym współczynnikiem wyciskania.