Artykuł prezentuje stan europejskiej i polskiej polityki uchodźczej przed wybuchem kryzysu uchodźczego w 2015 r. oraz reakcje na sytuację zdefiniowaną jako kryzysowa. Przed 2015 r. polityka uchodźca była realizowana w sferze publicznej ignorancji i nie była przedmiotem debaty publicznej. W Polsce sprzyjało to technokratycznemu zarządzaniu i wdrażaniu polityki Unii Europejskiej . Wyjście z cienia i zainteresowanie opinii publicznej spowodowało, że uchodźstwo zostało skonstruowane jako problem społeczny, wobec którego konieczne jest aktywne tworzenie polityki. W polskiej polityce uchodźczej dominującym ujęciem jej przedmiotu stało się bezpieczeństwo, a kwestia humanitarna zeszła na dalszy plan. Wyjście ze sfery ignorancji umożliwia aktywną reformę, ale towarzyszy mu objęcie ignorancją innych aspektów danego zjawiska.