Istotą zarządzania jest umiejętne i efektywne wykorzystanie zasobów funkcjonujących w organizacji i służących do realizacji określonych celów. Obok tych najważniejszych–ludzkich, finansowych czy rzeczowych–coraz większego znaczenia nabierają także zasoby niematerialne, takie jak wiedza, informacja, reputacja czy prawa własności intelektualnej. Następuje przesunięcie akcentu z produkcji rzeczy na sprzedaż wiedzy i usług. Narasta świadomość, że wartość organizacji jest związana z kapitałem intelektualnym i zasobami niematerialnymi, które są uznawane za najbardziej cenne2. Rozwijają się przemysły wytwarzające dobra i usługi informacyjne. Wzrasta rola wiedzy i informacji jako podstawowych aktywów tworzących wartość dodaną. Spada znaczenie pracy fizycznej, a dowartościowywana jest praca umysłowa.

Zasoby niematerialne stają się przedmiotem oddzielnych (w pewnym zakresie niezależnych) badań. W literaturze przedmiotu pojawiają się nowe terminy, takie jak:„zarządzanie informacją”,„zarządzanie wiedzą”,„zarządzanie własnością intelektualną”. Zarządzanie w tym kontekście odnosi się do umiejętnego gospodarowania zasobami i efektywnego ich wykorzystania do realizacji określonego celu. Dobra niematerialne stają się wyznacznikiem rozwoju, mają wartość ekonomiczną i mogą być przedmiotem obrotu rynkowego.