Bu çalışma, Türkiye’nin mevsimlik tarım işçiliği ve aldığı dış göçler üzerine yapılan alan araştırmaları incelenerek; Türkiye’nin aldığı dış göçlerin mevsimlik tarım işçiliğine etkilerinin belirlenmesi ve mevsimlik tarım işçiliğinde meydana gelen sosyo-ekonomik sorunların tespiti amacıyla gerçekleştirilmiştir. 1951 yılında Cenevre Sözleşmesinin imzalanmasıyla birlikte Türkiye mültecilere iltica hakkı tanımış ve sözleşmede bazı özel şartlar belirlemiştir. Cenevre sözleşmesinden sonra yaşanan savaşlar, iç çatışmalar, doğal afetler gibi gerekçelerle insanların ikamet ettikleri yerleşim yerlerini terk etmek zorunda kalmaları ya da göç etmeye zorlanmaları sebebiyle Türkiye Ortadoğu’dan çok sayıda göçmen almıştır. Bu durum mevsimlik tarım işçilerinin sayısında özellikle 1950’li yıllardan günümüze hızlı bir artış meydana gelmesine neden olmuştur. 1980 ve 1990 yılları arasında yaşanan dış göçlerin etkisiyle mevsimlik tarım işçilerinin sayısı milyonları bulmuştur. Bu zaman dilimi sonrasında mevsimlik tarım işçiliği marjinal bir emek biçimi olmaktan çıkmıştır. 2000’li yıllarda ise göçmen mevsimlik tarım işçilerinin sayısı önemli boyutlara ulaşmıştır. Özellikle 2011 yılından itibaren çoğunluğu Suriyeli işçilerden oluşan tarımsal göçmen işgücü çeşitli üretim süreçlerinde yerli mevsimlik işgücünün yerini almıştır. Bu çalışma kapsamında dış göçlerin mevsimlik tarım işçiliği üzerine etkileri değerlendirilmiş ve çalışmanın sonunda piyasaya yönelik politika önerilerinde bulunmuştur.