K orzystanie z nowych technologii wpływa na całe nasze życie–zmienia sposób, w jaki się uczymy, pracujemy, kontaktujemy ze sobą, spędzamy wolny czas, bawimy. Dzieci dorastają w otoczeniu nowych technologii, będąc w nich całkowicie zanurzone. Integracja z technologiami jest na tyle duża, że stają się one niewidoczne–dzieci żyją „w nich” a nie „z nimi”. Społeczeństwo cyfrowe, w którym dorastają, tworzy im „naturalne” warunki życia (Dylak, 2013) sprawiając, że są jednym z czynników wpływających na całościowy rozwój dziecka–w tym rozwój jego umiejętności społecznych.

Badania jakościowe, które opisałam w tekście, zostały podjęte z uwagi na rosnącą rolę nowych technologii w rozwijaniu kompetencji społecznych dziecka. Na potrzeby badania przyjęłam, że w wyniku socjalizacji cyfrowej funkcjonowanie dzieci w cyfrowej rzeczywistości dostarcza im różnorakich doświadczeń–zarówno pozytywnych, jak i negatywnych, które oddziałują na ich dzieciństwo na tyle, że w efekcie doprowadzają do nabywania przez nie różnorakich umiejętności–w tym umiejętności wchodzenia w relacje interpersonalne oparte na nowych technologiach lub odbywające się przy ich udziale. Adekwatnie do możliwości rozwojowych dziecka, możemy jako dorośli pomóc dzieciom bezpiecznie się w tej przestrzeni cyfrowej poruszać i pokazywać, jak w sposób prawidłowy, za pomocą nowych technologii wchodzić w interakcje społeczne. Samodzielna eksploracja cyfrowej przestrzeni jest–zwłaszcza dla małego dziecka–trudna, ponieważ dzieci dopiero nabywają umiejętności niezbędne do sprawnego poruszania się w tym świecie (to umiejętności takie, jak umiejętność krytycznej oceny, wnioskowania, analizowania itd.). Ich rozwój emocjonalny nie jest