Apstrakt: Velika zadružna domaćinstva obično se smatraju tradicionalnim oblikom porodičnog organizovanja. Tokom 19. veka, u izrazito evolucionističkom pogledu na razvoj ljudskih društava preovladavala su, kada je reč o korporativnim srodničkim grupama, dva uverenja koja su i danas veoma aktuelna. Prvo uverenje, nastalo kao logičan zamah marksističkog učenja o važnosti proizvodnje, privatne svojine i podele rada, jeste da združene porodice nastaju u kontekstu transformacije od rodovskog do klasnog društva. Drugo uverenje je da porodične zadruge, kao tradicionalan korporativni fenomen, postepeno odumiru sa prodorom robno-novčane privrede i modernizacije i da je to njihova globalna odlika. Budući da početak proizvodnje, privatna svojina i podela rada jesu često istican društveno-ekonomski kontekst za najraniju pojavu porodica zadružnog tipa, u ovom radu je fenomen velikih porodičnih domaćinstava razmatran za neolit, što je upravo početak proizvodnje (domestikacija biljaka i životinja) s implikacijama šireg društvenog značaja. U tekstu je ukazano: a) da su velika neolitska domaćinstva zasnovana i funkcionišu na principima ekonomije i, najverovatnije, srodstva; b) da neolitska kuća jeste ideološki i prostorni okvir za iskazivanje identiteta srodničkih korporativnih grupa; c) da struktura, razvojna dinamika i međuodnosi jesu reflektovani u materijalnoj sferi domaćinstva. Na kraju, isticanje nekoliko reprezentativnih primera neolitskih velikih domaćinstava trebalo bi da pomogne u razumevanju činioca i procesa neophodnih za ispitivanje korporativnih grupa kao globalnog fenomena.